Sağlık Muayenesi Hakkında

12 Ekim 2021 tarihinde ikamet etmekte olduğum yere yaya olarak, 30 – 35 dakikalık mesafede olan sağlık ocağına saat 14.30 sıralarında, ihtiyacım olan ilaçları yazdırmak üzere gittim. Sağlık Ocağı araba ve dolmuş güzergahında olmadığı için ya yürüyerek veya taksi ile gidilmesi icap eden bir yerde bulunuyor. Ben yürüyerek gitmeyi tercih ettim. Sağlık ocağına vardığım da bana bakacak olan aile hekimi yerinde yoktu. Nerede olduğunu sorduğumda ise, o doktor “esnek çalışmaya tabi” olduğu için saat 15.30 da geleceğini söylediler. Bu “esnek çalışma” tabirini de ilk defa o gün duydum. Verdikleri bilgiye göre, esnek çalışmaya tabi olan bir doktor sabahtan saat 10.30-14.30, öğleden sonra da15.30–19.30 saatleri arasında çalışıyormuş. Bu duruma göre,aile hekiminin gelmesi için bir saat beklemem icap ediyordu.

Fakat o sağlık ocağında bana bakacak olan doktor haricinde iki doktor daha vardı.  O saatte her ikisi de vazifelerinin başında idi ve sırada bekleyen hastaları da yoktu. Bir saat beklememek için birsinin odasına girip durumu izah ederek,yazdırmak istediğim ilaçların listesini verdim. Fakat doktor, istediğim ilaçları yazamayacağın söyledi. Sebebini sorduğumda ise,” Ben sizin aile hekiminiz değilim” dedi. “Aile hekimim yerinde değil, bir saat sonra gelecekmiş” dediysem de“ Ben yazmak istesem dahi sistem müsaade etmiyor diyerek”,  benim ilaçları yazmadı. O saatlerde başka bir yerde mühim işim olduğundan bir saat bekleme imkânım olmadığı için ilaçlarımı yazdıramadan ayrılmak mecburiyetinde kaldım. Tabii ki, tekrar 30-  35 dakikalık yolu yürüyerek geri döndüm. Ertesi günü tekrar aynı yolları takip ederek, gidip ilaçlarımı ancak yazdırabildim. Allah’a şükür benim sıhhatim yerinde olduğu için sağlık ocağına yürüyerek gidip gelmek suretiyle işimi halledebildim. Bir de yürüyemeyecek durum da olanların durumunu düşünün. Bunlar haliyle, mutlaka taksi ile gidip geleceklerdir ki, bu ise, onlar için ilave bir külfet demektir.

Bu sistem denilen şey nedir Allah aşkına?

Devlet sağlık ile alakalı hizmetlerde fevkalade iyileştirmeler yaptı. Eskiden doktora gidecek olanlar, sabahın alaca karanlığında hastaneye gidip sıra numarası almak için kuyruğa girerlerdi, Sıra numarası alanlar mesai saati başladıktan sonra muayene olmak için tekrar sıraya girerlerdi.. Muayene olup, reçetelerini aldıktan sonra bu defa da ilaçlarını alabilmek için eczanede sıraya girerlerdi.. Zira, o zamanlar istediğin eczaneden ilaç alma imkânı yoktu. Ancak hastanenin eczanesinden ilaç alınabiliyordu. Bugün artık böyle bir uygulamanın olduğuna, olacağına inanan kimsenin bulunacağını zannetmiyorum. İnsanlarımız rahata çok çabuk alışıyorlar.

Hastaneye yolu düşen herkes tarafından kabul edileceği üzere, bugün artık hastanelerin fiziki ve hizmet kalitesi bir hayli yükselmiş bulunmaktadır. Bütün Devlet hastaneleri adeta beş yıldızlı otel haline getirilmiştir. Buna ilave olarak Üniversite Araştırma Hastaneleri de fevkalade kaliteli sağlık hizmeti vermektedir.  Ayrıca hastanın istediği doktora muayene olma hakkı tanınmıştır.

Diğer taraftan birçok şehirde devasa Şehir Hastaneleri yapmak suretiyle hastalara verilen sağlık hizmetlerinin kalitesi artırılmış bulunmaktadır. Hatta öyle ki, memleketimizde verilen sağlık hizmetleri, dünyanın birçok ülkesinde verilen sağlık hizmetinin çok önünde bulunmaktadır. Bu itibarla, Sadece 2020 yılında 1.200.000 kişi tedavi olmak maksadıyla dünyanın muhtelif ülkelerinden Türkiye’ye gelmiştir.  Bu sayının 2021 yılında % 80 civarında artacağı tahmin edilmektedir.

Netice itibariyle, Memleketimizde hastalara verilen sağlık hizmetleri genel olarak memnuniyet verici bir durumda bulunmaktadır. Ancak yukarıda verdiğim örnekte olduğu gibi hastalar aleyhine bazı uygulamalar hasta memnuniyetini azaltmaktadır.

Ehemmiyetine binaen şu hususu ifade edeyim ki, son yıllarda ortaya çıkan salgın hastalığa yakalanmamak için vatandaşlarımıza düşen mühim bir vazife bulunmaktadır.. O da, Temizlik şartlarına azami derecede riayet etmek suretiyle, maske takıp, fiziki mesafeyi muhafaza etmeleri ve mümkün olduğu kadar kalabalık yerlerde ve kapalı alanlarda bulunmamaya gayret etmeleridir.