Bu durumda bir insan her şeyi bilemeyeceğine göre; herkesin birden fazla, cahil veya habersiz tarafı vardır. O halde, bazımız az cahil, bazımız da çok cahilizdir. İşin kötüsü, okumuş ve eğitimli olanın cahili, hiç eğitimsiz cahilden çok daha kötüdür. Zira onlar güya çok okumuşlardır ve her şeyi bildiklerini zannederler. Zıt bir fikirle veya habersiz oldukları bir bilgiyle karşılaştıklarında, muhatabı dinlemezler ve ısrarla seslerini yükselterek muhataplarını yenme gayreti içerisindedirler. Bunların egoları çok yüksektir ve en tehlikeli cahillerdir. Bir kişi hiç eğitim almamıştır, hatta dağda çobandır ama bilgiye ve öğrenmeye aç ve açıktır. "Bilgi müminin yitiğidir" der ve dağda bulduğu bir gazete parçasının her bir satırını okur. Birisiyle karşılaşınca, onun yüzüne şefkatle bakarak, anlamlı sorular sorup, öğrenmeye (cehaletini azaltmaya) çalışır. Bu insana cahil diyenin bence kendisi cahildir. Yine eğitimsiz olup da kulaktan dolma ve basit bilgilerle kendisini yetiştirdiğine ve her şeyi bildiğine inanan cahiller vardır ki; bunlar da problemli cahillerdir. Hele hele, öğrenmeye açık değiller ise, yandı gülüm keten helva... Bunları öğretmeye ve eğitmeye görevli olanlara Allah yardım etsin... Peki kimler cahil değildir? 1. Son nefesimize kadar, bildiklerimizin hocası, bilmediklerimizin öğrencisiyiz deyip, gereğini uygulayabilenler. 2. Öğrendikleri ile kibire kapılmayıp, mütevazilikte dolgun başaklar gibi, saygıyla ve sevgiyle boyunlarını bükebilenler. 3. Kariyerleri ve bilgileri yükseldikçe öğretme ve öğrenme arzuları pik yapanlar. 4. Gelişmenin her bir basamağında usulünce şükretmeyi bırakmayanlar. 5. İlim ve irfanlarının bir gramını dahi israf etmeden, insanlığın hayrına sunmak için yanıp tutuşanlar. Selam, sevgi ve dualarımla. Yüceler Yüce'sine emanet olalım.