(İstanbul, 22 Kasım 1881-Belh-i Cevan, 04 Ağustos 1922) Birinci Dünya Savaşı, Osmanlı Devleti’nin mağlubiyetiyle neticelenince, devleti savaşa sokan diğer ittihatçılar gibi Enver Paşa da ülkeyi terk etti. Önce Odesa’ya, sonra Berlin’e ve oradan Moskova’ya geçti.

“Kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendik, fakat bu arada çok basit bir sanatı unuttuk. İnsan gibi yaşamak.”  Martin Luther

Ülkemizin dört bir tarafı yanıp, ormanlarımız içindeki canlılar ile birlikte kül olurken, yalan üzerinden muhalefet edenlerin piyasaya sürdükleri yalanlar ile prim yapmaları sade bir vatandaş olarak, beni ziyadesiyle rahatsız etmektedir.

Pek çok ülkede gelişmişlik düzeyi genel olarak gayri safi milli hasıla üzerinden hesaplanır ve örneklendirilir. Ancak GSMH ülkenin kalkınmışlığı ve gelişmişliği için tek gösterge değildir. Bu göstergeyi kullanmayan Bhutan’da “Gayri Safi Milli Mutluluk” gibi farklı bir ölçek kullanıyor. 

İddia: Azerbaycanlılar ‘ söz ’ kelimesini kullanıyorlar… Çetinoğlu: ‘ Azerbaycanlıla r’ dediniz. Herhalde ‘ Azerbaycan Türkleri ’ni kast ettiniz. Sovyetler Birliği döneminde Ruslar onlara ‘ Azerî ’ diyorlardı. Soydaşlarımız ise Ruslara, ‘ Azerî ’ değil, ‘ Türk ’ olduklarını 74 sene boyunca anlatmaya çalıştılar. Şimdi de Türkiye’de yaşayan Türklere ‘ Azerbaycanlı ’ değil, ‘ Türk ’ olduklarını mı anlatmaya çalışacaklar. Bu ne iştir? 

28 Temmuz’da ülkemizin on ayrı yerinde aynı anda başlayan orman yangınları, kısa sürede genişleyerek Hatay’dan İzmir’e kadar olan binlerce km. karelik geniş bir sahil şeridini cehenneme çevirdi. Resmî açıklamalarda yüze yakın yangın yerinden 88’inin kontrol altına alındığı ifade ediliyor. Söndürme çalışmalarında yer alan altı vatandaşımızın hayatını kaybettiği yangınlarda yüzlerce ev, çok sayıda işyeri ve otel yandı; binlerce küçük ve büyükbaş hayvan telef olurken, pek çok sera ve üretim tesisi kullanılamaz hale geldi. Bu kadar geniş bir alanda yangından büyük zarar gören ormanlık alanların, bitki örtüsünün, buraları yuva yapan binlerce canlının yeniden eski hali haline dönmesi, simsiyah hale gelen toprağın yeniden yeşillenmesi kolay olmayacak.

1974 Kıbrıs zaferimizin 47’nci yıldönümü geçtiğimiz 20 Temmuz’da KKTC’de törenlerle kutlanırken, Lefkoşa’daki tören alanından liderlerin vermiş olduğu mesajlar çok çarpıcıydı.

Diye bir söz var. Acaba öyle midir? Eğer öyleyse,

Ekonomik, siyasal ve kültürel alandaki gelişmelerle, kültürler arasındaki yarışta, ülkelerden daha çok şehirler önem kazanmaktadır. Yüzyılların içinde oluşan, zamanın sınavından geçen şehirler, tarihin derinliklerinden seslenen eserleriyle, kültürlerin duvarsız ve kapısız üniversitelerine dönüşmüşlerdir. Şehirlerin sahip oldukları zenginlikleri, bütün boyutlarıyla kavramadan, rengine boyandıkları kültürün derinliklerine inmek mümkün değildir. 

Nasreddin Hoca'nın palavracı komşusu, bir sohbet sırasında yine atmaya başlamış:

Gazeteci ve belgeselci olarak, 24 Temmuz Basın Bayramı’nın anlam önemini sizlerle paylaşmaya devam ediyorum…  

İnsanlar, dünya dediğimiz bu mavi Acun’a ne zaman geldi – gönderildi – sürgün edildi bilinmiyor. Yüce yaratıcı tarafından, Adem atamızdan itibaren 124 bin peygamber (Yalavaç) gönderildiği rivayet edilmektedir.

Tekâmül, tam ve olgun olma, olgunlaşma, gelişme, mükemmelleşme, insani kamil seviyesine ulaşma gibi anlamlara gelmektedir. Dinde ve tasavvufta büyük yer tutan tekâmül kelimesi, evrim, gelişme ve olgunlaşma manalarıyla kullanılmaktadır.

Mevlânâ, Ahî Evran, Sarı Saltuk ve Gül Baba da… Alevî kardeşlerimizin bâzıları öyle yazıyorlar, öyle diyorlar…

Hani hep söyleriz ya.  Bu dünya imtihan dünyası diye.  Gerçekten Rab'bimiz sürekli olarak çeşitli yöntemlerle biz kullarını imtihan etmektedir. 

Bayram günleri paylaşma günleridir. Bayramlarda paylaşma doruk noktasına ulaşır. Bayramlarla kişisel mutluluklar, toplumsal mutluluklara dönüşür. Bayram günlerinde paylaşma kültürü zenginleşir, yeni boyutlar kazanır. Ve gökyüzü ile yeryüzü arasındaki "tozlu zaman perdesi" sonuna kadar açılır, gökyüzünü meleklerin kanat, yeryüzünü de insanların ayak sesleri doldurur. Dünyadan gidenlerle dünyada kalanlar, bayram sabahlarında camilerde buluşurlar.Bayram günleri paylaşma günleridir. Bayramlarda paylaşma doruk noktasına ulaşır. Bayramlarla kişisel mutluluklar, toplumsal mutluluklara dönüşür. Bayram günlerinde paylaşma kültürü zenginleşir, yeni boyutlar kazanır. Ve gökyüzü ile yeryüzü arasındaki "tozlu zaman perdesi" sonuna kadar açılır, gökyüzünü meleklerin kanat, yeryüzünü de insanların ayak sesleri doldurur. Dünyadan gidenlerle dünyada kalanlar, bayram sabahlarında camilerde buluşurlar.

1838 yılında imzaladığı Balta Limanı Anlaşması ile emperyalist ülkelere büyük kolaylıklar sağlayan, İngiltere, Fransa gibi ülkelerden yüksek faizle borç alan ve bu borçları ödeyemeyip 93 Harbi’nden önce iflas etme noktasına gelen, 1881 yılında Duyunu Umumiye ile gelir kaynaklarına el konulan, Balkan ve Birinci Dünya Savaşlarından yenik çıkan Osmanlı Devleti’nin Mondros Mütarekesi’ni (30 Ekim 1918) imzalamasından sonra emperyalist ülkeler Türklüğün son kalesi olan Anadolu’yu işgale etmeye başlamışlar, Doğu Anadolu’da bir Ermenistan devletinin kurulmasını dahi kararlaştırmışlardı.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Kıbrıs Barış Harekatı’nın 47'nci yıldönümü dolayısıyla KKTC’ne kalabalık bir heyetle yaptığı ziyareti öncesinde burada yapacağı konuşmada “Büyük bir müjde" vereceğinin açıklanması içeride ve dışarıda büyük merak uyandırmıştı. Siyasi ve ekonomik konularda olacağı öngörülen müjdenin içeriğiyle ilgili birçok tahminler yapılıyor, hatta bunun yeni bir doğalgaz yatağı olabileceği bile konuşuluyordu. Başkan Erdoğan’ın KKTC Parlamentosu’ndaki konuşmasında beklenen açıklama yapıldı. Şu andaki cumhurbaşkanlığı konutunun KKTC‘in saygınlığına yakışmadığı belirtilerek yerine büyük bir “Külliye” ve Parlamento binasının kısa zamanda inşa edileceği duyuruldu.

Cevap: Eski çağlarda insanlar, taptıkları güçlere insan kurban ederlerdi. Bu korkunç ve vahşî âdet yerine İslâmiyet belli hayvanların kurban edilmesi âdetini koydu. Müslümanlar ve Müslüman olmadan önce Türkler, hiçbir zaman insanı kurban olarak kesmemişlerdir.

Sürekli gelişme içinde olan kimse, hayatında karşılaştığı olaylara bir sorun olarak değil, üstesinden gelinmesi gereken  bir öğrenme fırsatı olarak bakar. Sıradan insan ise her şeyi ya şükredilecek ya da küfredilecek bir şey olarak görür.