Köyde düğün olacaktır. Civardan misafirler gelmeye başlamıştır. Genç Abdurrahim, köyünde bir genç kız görür. Bu kız, ailesiyle komşusunun düğününe gelen misafir kızdır. Tanışmak nasip olur. Şefkatli, merhametli, muhabbetli,güler yüzlü, yumuşak huylu manasındaki “Mihriban”dır bu. Misafirlikleri ilerledikçe aşkta ilerler. Bir sabah Abdurrahim kalkar ve Mihriban adını koyduğu sevdalısını görmeye gider. Gider ki misafirler gitmiştir.
Abdurrahim’in dünyası değişmiştir. Hayat manasızlaşmıştır. Aşk acısı yüreğini yakmıştır. Bu halini gören ailesi kızı bulmak için Maraş’a gider. Uzun aramadan sonra kızın ailesi bulunur ve kızı isterler. Kızın ailesi önce kız küçük derler bahane bulurlar . Bakarlar ki Abdurrahim’in ailesi ısrarcıdır ve gerçeği söylerler “KIZ NİŞANLIDIR” ailesinin halinden olumsuzluğu sezen Abdurrahim kızın nişanlı olduğunu duyunca da bir daha ismi bu evde anılmayacak ve konusu geçmeyecek der.
7 yıl sonra Aşk Ateşi’nin sönmediği anlaşılır.
Bu şiir Türküye dönüşünce duymayan kalmaz tabi . Mihriban’da !
Bir Mektup yazar Abdurrahim’e “Unutmak Kolay değil “ der. Ve bunun üzerine Abdurrahim ikinci bir şiir yazar. Mistik bir olgunlukla son bir kez diyor son bir kez daha görmek istemezdimm. O beni hayalindeki gibi yaşatsın. Bende onu hayalimdeki gibi. O Aşk Masum bir Aşk’tı Güzel Bir Aşk’tı, bırakalım öyle kalsın.
Bazen aklıma düşüyor, ben kendime unutursun diyorum ama insan hiçbir zaman unutamıyor. O bir mektup üzerine yazılmıştır. Benim gönderdiğim bir mektuptan dolayı bir cevap aldım . “Unutmak Kolay mı ? “ başlığı mektubun.
Unutmak Kolay mı deme ! Unutursun Mihribanım diyorum. Düzen böyle Bu Gemide ! Eskiler yiter Yeni de.
Beni değil Sen Seni unutursun Mihribanım dedim. Unutursun Mihribanım!
(Aslında bilindiğinin Aksine İsmi Mihriban değil Şehriban’dır. Abdurrahim Karakoç Şiirini yazarken kız evlenmiştir. Abdurrahim Karakoç ise Artık O başkasının namusudur yanlış anlaşılır diyerek Mihriban olarak yazar.)