2012 yıllarıydı. Bir grup hayırseverle birlikte, Fildişi sahilleri olarak bilinen bu ülkeye Kurban kesmeye gitmiştik.

ALTMIŞLI, YETMİŞLİ yılların (1960 – 1970) köy okullarını eğer iyi anlatamaz isek, Bugünleri ve yarınları da iyi değerlendirmekte zorluk çekeriz.

DADAŞ, MANAV, TAHTACI, KIVIRCIK, AZERİ, YÖRÜK ve GACAL gibi… Bunların hepsi de aslında Türk. Başkaları tarafından oluşturulan bu tanımlar, zamanla öne çıkıyor ve adlandırılmış oluyor.

Obruk: İzmit’e bağlı Güvercinlik köyünün, bir km Kuzey Doğusunda bir mevki’nin adı. Erik çukuru denilen bölge ille de iç içe, çevresi akıntı ve ormanlarla çevrilmiş hafif eğimli bir arazi.

2005 yılında, Dünya Ormancılık fuarı ile ilgili olarak, quebec (kebek)’te bakanlığımızca verilen bir görev dolayısıyla KANADA’YA gitmiştik.

KOCAELİ KIRIM TATARLARI DERNEĞİ tarafından, Kırım’da sünnet şöleni etkinliğine bizde davet edildik. Bu Sünnet merasimi de yine kalabalık bir heyetle gerçekleşti.

Tarımla uğraşanlar bilir. Başağın ne olduğunu ve nasıl toplandığını. Sadece bizim Kocaeli köylerimizde değil, araştırdığımda Anadolu’muzun her yerinde Başak toplamak bir ihtiyaç veya bir gelenek.

Belediye başkanlığımız döneminde, TRT’den sonra en büyük çocuk şenliğini Bekirpaşa da – İzmit’te yaptık. 23 Nisan Egemenlik ve çocuk bayramını onlarca ülkenin çocuklarıyla beraber günlerce dolu dolu yaşadık. Evlerimize misafir ettik onlar Ailelerimizi yakından gördüler, kültür ve yaşayışımıza çok güzel anılarla şahit oldular. Halen ülkeler arası çocuklar ve aileler arası o sıcak ve samimi havanın devam ettiğine şahit oluyoruz ve Onun mutluluğunu da yaşıyoruz.

2007 Yıllarıydı. Kocaeli Kırım tatarları, Kültür ve Dayanışma Derneği ile Kırım’a üç defa gitme ve bu güzel bölgeyi görme ve inceleme fırsatımız oldu.

Keten ; sadece Kandıra ve Taşköprü yöresi için değil,  Kocaeli ’nin her bölgesi için çok önemli  bir  bitkidir. İlimizde en çok Kandıra Bölgesinde yetiştiği için, keten Kandıra  ile  özdeşleşmiştir.

KOCAELİ BÜYÜKŞEHİR BELEDİYEMİZ, ilimizin değerlerine sahip çıkma ve saygı duyma adına çok güzel programlara imza atmaya devam ediyor.

İZMİT; Roma ve Bizans dönemlerinde, en önemli dört şehir’den biridir. Şehrin tepesindeki güçlü kalesiyle de ele geçirilmesi güç bir yerleşim yeriydi. Osmanlı’lar, Bursa ve İznik gibi İzmit’i de kan dökmeden ele geçirmek istiyorlardı. Bursa’nın fethinden hemen sonra, Orhan gazi tüm ileri gelenleri, komutanlarını toplayarak ve onlara hitaben “Beylerim, karındaşlarım, lalalarım, şu andan tezi yok hedefimiz İznikmiddir” der.

Hızla yaşlanan nüfusunu gençleştirebilmek için, yıllardır bütün yolları deneyen Avrupa, bu konuda kendi bünyesinde henüz bir çözüm bulabilmiş değil.

1950’li ve 1960’lı yıllarda Kocaeli’mizin köylerindeki çocuklarla ilgili yaşantılardan bahsetmek istiyorum.

Kocaeli’mizin hemen hemen her köyünde bir DİBEKTAŞI bulunur. Özellikle KANDIRA’mızın köylerinde dibek taşı olmayan köy yok gibidir.

Kocaelimizin köylerinde, geçmişte sonbahar ve kış günlerinin misafirliği çok canlı ve bir o kadar da önemliydi.

Evet mutlulukta, mutsuzlukta bulaşıcıdır… Günümüz dünyasında, mutsuzluk maalesef aldı başını gidiyor. Bugün bu çağda rekabet, hırs, doyumsuzluk had safhada. Dünya tekrar büyük bir silahlanma yarışına girdi. Bu da hayra alamet değil. Bir ülke diğer bir ülkeye veya ulusa bana tabi olacaksın diyor ve bütün dünyanın gözü önünde, acımasız silahları ile sivil asker demeden öldürebiliyor. Sonunda, ölenler, göç edenler ve evini topraklarını terk eden milyonlarca insan… Sokaklarda, yollarda, başka ülkelerin kapılarında gözyaşı döken milyonlar… Diğer taraftan açlık, kıtlık ve insani muamele görememenin verdiği huzursuzluk ve tabi mutsuzluk.

Her nesil, yeni yetişen nesil için tenkitlerde ve şikayetlerde bulunur. Onların birçok eksiklerinden bahseder. Tarih boyunca da bu böyle olagelmiştir. Kendi çocukluk dönemleriyle bugünkü çocukları mukayese eder dururlar. Ama bir gerçek var ki, o hiç değişmez. Çile ve yokluk çeken, göç yaşayan nesiller; daha dayanıklı, dinamik, mücadeleci ve atak olmuşlardır. Rahatlık, her yaş grubu içinde bir beladır. İnsanı durağanlaştırır, pasif ve çekingen bir atmosfere sokar.

Bölgesel yemek kültürümüzde, unutulmaya yüz turmuş bir tatlımızdır; ÜRE. Aynı zamanda da bu tatlımız; bayramlarda, düğünlerde ve önemli günlerde olmazsa olmazımızdır.

İzmit’imizin doğu kesimini ele alacak olursak, konuyu daha iyi anlamış olacağız. 1900 lü yıllarda İzmit in doğusunda, yani Baç tan sonra mahalle denilebilecek bir oluşum bile yoktu.