Tomurcuk gül açmış bizim ellerde, Yar ile el ele gezdiğim yerlerde, Bülbül figan eyler aşkımız dilde Şimdi yeller eser kimseler yoktur.

Biz Türk’üz. Ve şu an ki dağınık görünüşümüze bakmayın,” Biz Türkler”, Millet olduğumuzu hissettiğimiz zaman dağ gibi kuvvetli ve mert, orman gibi esrarlı ve içli ve bereketli oluruz. Çünkü Tanrıdağından ve Ötüken Ormanlarından geldik. Arap milliyetçisi ve paragöz kumandanlara teslim olmadık, sadece İslam’a gönlümüzle teslim olduk ve bu sâyede öne geçtik; İslam’ın kaderini yüklendik.

Gazze’nin kontrolünü elinde tutan El Kasım örgütünün, roket dahi geçirmeyen “Demir Kubbe” yi aşarak İsrail’e saldırması, dünyayı ve en çok da İsrail’i şaşkına çevirdi. İsrail’e, “ Bu bizim 11 Eylül’ümüz” dedirtti. Kendisini dev aynasında gören Batının ukala ve şımarık kan emcisi İsrail, “Orta Doğu haritasını değiştireceğiz” sloganıyla Gazze’ye ölüm kusmaya, çocuk-kadın demeden sivil kıyımına başladı.

İnsanlar topraktan gelmişlerdir, kendilerine verilen zaman tamamlanınca, yeniden toprağa döneceklerdir. Dünyada beş bin yıllık insanlık tarihine bütün olarak bakıldığında, dünyanın insanlara ait değil, insanların dünyaya ait oldukları görülür. Bu yüzden, ne Doğu"da ne de Batı"da ne kadar güçlü olursa olsun, hiçbir ülke, dünyanın tek sahibi olamaz. Dünya bütün dünyalılarındır.

Bağdat yönetiminin Türklere uyguladığı politikanın değişmez hedefi, Türkleri; topluca yaşadıkları bölgelerden sürüp, sürgün yerlerinde azınlık durumuna düşürmekti. Parçala, böl ve yönet ve/veya yut taktiği uygulanıyordu. Hedefe ulaşmak için mâkul bir gerekçeye dayanmak ihtiyacı hissedilmiyordu,

İki hafta kadar sonra Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin 100. yılını kutlayacağız. Bu tarih aynı zamanda Lozan Antlaşması ve Ankara’nın başkent oluşuyla da örtüşüyor. Birinci Büyük Savaş’ın galiplerinin bizimle ilgili paylaşım planları savaş henüz başlamadan hazırlanmıştı. Asırlardır Batı’ya Osmanlı adıyla sorun olan Türk varlığını direnemez duruma getirmekte kararlıydılar. Mondros Mütarekesi ve ardından İzmir‘in işgali bunun ilk adımlarıydı.

Bir varmış bir yokmuş, deve tellal pire berber iken mutluluk ülkesinde dolaşalım. Bakalım size ne masal anlatacağım. Şenköy’de yaşayan Şen ailesinin çocukları olan Kibar ile Şenol ikizmiş. Yüzleri çok benzemesine rağmen huyları hiç benzemezmiş. Bu iki kardeşten Kibar, çok sakin iyi kalpli ve sevgi dolu imiş.

Bazı politik görüşler, Alevî kimliğini kullanmak istiyorlar. Şimdi üzüntü ile hatırladığımız târihin derinliklerindeki Alevî - Sünnî görüş ayrılıklarını ve anlaşmazlıkları körüklüyorlar. Böylece topluluklar birbirlerine soğuk, yabancı ve yer yer de dostça olmayan tavırlar içerisinde oluyorlar. Kimi Alevîler, Sünnîler’e yakınlaşırlarsa eriyeceklerinden endişe ediyorlar. Sünnîler de Alevîler’e yakınlaşırlarsa hak yolundan Peygamber sünnetinden uzaklaşacaklarını zannediyorlar.

Orman deyip geçme kardeş Ömüre katkısı   vardır Yazık  edip kesme dostum Ağacın da canı vardır  

Belediye başkanlarının görev tanımında “belde halkının huzur, esenlik, sağlık ve mutluluğu için gerekli önlemleri almak” olduğunu yazmıştım. Buradan halkın yaşadığı ortamdaki her şeyin; yol - sudan soluduğu havaya kadar günlük hayatımızda ki her unsurun daha iyi olması ve zarar verici olmamasına yönelik çalışmalar anlaşılır. Bir önceki yazımda önemli hizmetler veren ve sonra kapanan Yüzüncü Yıl Belediye Doğum Evi'ni tanıtmıştım. Bu yazımda da yerel yönetimlerimizin halen verdiği sağlığa dönük bazı hizmetlerinden bahsedeceğim.

7 Ekim Cumartesi gecesi Orta Doğu’da bir “ilk“ yaşandı; resmen kurulduğu 1948’den beri 75 yıldır Araplara sürekli “dayak“ atan, BM’in çok sayıda kararını umursamadan Filistin’in tamamına yakınına zorbalıkla el koyan, Filistinlilerin hak ve hukukunu tanımayıp ezmeye çalışan İsrail, Hamas’ın çok ustaca baskınını engelleyemedi, derin bir şok yaşadı. Binden fazla İsraillinin hayatını kaybetmesi, üç bine yakın yaralı, iki yüze yakın askerinin ve vatandaşının rehine olarak Gazze’ye götürülmeleri bu savaşın sonucu ve seyri ne olursa olsun, en azından şimdilik İsrail için unutması imkânsız bir yenilgi anlamına geliyor.

Gerek ülke bütçesinde gerekse bireysel bütçelerde tasarruf ve israf kalemleri, oldukça büyük önem arz etmektedir.

Dost diye çalma kapımı Sen kırdın gönül yapımı Arayıp sorma hatırımı Satılacak mal değildim

Sağlık hizmetlerinde belediyelere ilk olarak 1871’de memleket tabibi bulundurmak yükümlülüğü ile sorumluluk verilmiştir. Bu 1913’te hükümet tabipliği olarak adlandırılmıştır.

Ben bir garip kuş oldum Kendimi çölde buldum Bu hayattan yoruldum Yolumu bilmez oldum Henüz gonca gül idim Çabuk sarardım soldum

*Öğrendim ki… İnsana yapılan yatırım, kârlılığı en yüksek yatırımdır. (Prof. Dr. Sâdık K. Tural’dan)   *Düşünmek, tenkit etmek ve tenkit edilmek bir ihtiyaçtır!                                                                               

Kabul edilse de edilmese de hukuk, yargı ve demokrasi konularında sorunlarımızın bulunduğu ortadadır.  Dünya Adalet Projesi’nin 2022 Hukukun Üstünlüğü Endeksi yayınlandı.  Ciddi bir araştırmaya dayanan 2022 yılı verilerine göre Türkiye 0,42 puanla 140 ülke arasında 116'ncı sırada bulunuyor; geçen yıl 108. sıradaydık.  Konuyla ilgili çeşitli açılardan yapılıp yayınlanan başka araştırmalarda da görüntümüz daha parlak değil. Yaptığımız reformların görmezlikten gelindiğini öne sürerek bu tabloyu yok saymaya devam edebiliriz.  Ancak bu tutumun ülkemize maliyetinin ne olduğunu son on yılda yaşadık, biliyoruz.  Rasyonalite sadece ekonomide değil hukuk ve yargı başta olmak üzere devlet yönetiminin tamamında elzemdir.  

Tamam, kabul ediyorum: TDK'nın yalnızca kusur ve yanlışlarını söylemek olmaz.

İnsanın maddi ihtiyaçlarının yanında manevi ihtiyaçları da vardır. Manevi ihtiyaçlar bana göre maddi ihtiyaçlar karşılanmadan bile yokluğu sorundur. Ancak maddi ihtiyaçlar karşılandıktan sonra eksikliği çok belirginleşir. Karşılanmazsa mutsuzluk, haz peşinde koşma, doyumsuzluk veya yanlış yerlerde manevi ihtiyaçları arama sorunları oluşur. Bunların çözümü de ne yazık ki çok zor hatta imkansıza yakındır.

Çocukluğumuzdan beri “Çırpınırdı Karadeniz” Türküsünü hüzünle, gözlerimiz yaşlı dinledik ve mırıldandık hep. Rusya’nın zulmünde inleyen Azerbaycanlı Türk kardeşlerimizin ıstıraplarını, çilelerini en derinden hissettik yıllar boyu. Bu ıstırapta çaresizliğimizin de payı büyüktü elbette.