Kim bilir aramızda yüce yüce kaç dağ var?
Yine de kalplerimiz arasında bir bağ var.
Sen çağır ben gelirim, her emrine uyarım.
Ayağına diken batsa ben bağrımda duyarım.
BENİ DE AYDINLATIR UFKUNDA AĞARAN TAN.
SEN BENDEN BİR PARÇASIN SEN BENSİN BEN TÜRKİSTAN.
Ben kemiğim sen etsin, sımsıkı sarman lâzım.
Ya ben sana geleyim ya senin varman lâzım.
Bizi yürekten vurmuş, hasret denen büyük dert.
Kim ki öz kardeşini inkâr ederse nâmert.
TÜRK’ÜN OLDUĞU HER YER, BANA YURT, BANA VATAN.
NE SEN BENDEN AYRISIN NE BEN SENDEN TÜRKİSTAN.
Bende ne güç ne takat, sen bin atın sırtına.
Hasretinde yıldırım, nefesinde fırtına,
Yepyeni destanlarla yine şiirleşelim.
Sen gel, ben yanaşayım, bir yerde birleşelim.
OKUNAN HER EZANLA, BİZİ HİSSET, BİZİ AN.
KURTULUŞ YÜREKLERİN BİRLİĞİNDE TÜRKİSTAN.
Ağlıyor Karadeniz, kesilen nefesi duy,
Ağlıyor Anadolu, ondaki hevesi duy.
Kulak daya Altay’a, dinle, Erciyes’i duy.
Dil senin, duygu senin, yükselen şu sesi duy.
YENİ DİLLENEN BEBEK, SEVDALI, SENİN HASTAN.
YETMEZ Mİ BU ESâRET, SES VER ARTIK TÜRKİSTAN.
Kızıl zulüm sende mi denedi her hileyi?
Çekmek sana mı düştü bu çıldırtan çileyi.
Ağlıyordu hasretle, yerin göğün meleği.
Rabbim el açtık işte, kabul et bu dileği...
KURTULSUN KARDEŞLERİM YILLARCA SÜREN YASTAN.
ZAFERE KAVUŞMALI, “HAK BİR” DİYEN TÜRKİSTAN.
AHMET MÂHİR PEKŞEN